TECHNOLOGIA INFUZJA

Opublikowano
TECHNOLOGIA INFUZJA

Proces infuzji zawiera połączenie elementów innych metod zamkniętych jak RTM i technologia worka próżniowego. Po nałożeniu żelkotu, układa się zbrojenie na sucho na powierzchni formy podobnie jak w przypadku metody RTM. Następnie układa się tkaninę delaminacyjną (peel ply) oraz siatkę ułatwiającą przepływ żywicy i równomierne przesączanie zbrojenia. Budowa formy jest podobna jak w przypadku metody worka próżniowego z kołnierzem o szerokości około 10 cm, na którym przyklejamy taśmę uszczelniającą folię zamykającą formę. W folii mocujemy doprowadzenie przewodem żywicy i odprowadzenie powietrza do pompy próżniowej.

Typowe zastosowanie infuzji to produkcja jachtów, elementów pociągów, ciężarówek i samolotów.

Schemat zasady procesu infuzji.


Zbrojenie
Do zastosowania w tej metodzie możliwe jest każde dostępne zbrojenie: szklane, aramidowe, węglowe czy hybrydowe. Nie polecane jest stosowanie mat z ciętych włókien, gdyż mogą zbijać się i blokować przepływ żywicy. Trzeba wtedy stosować siatki zapewniające zwiększony przepływ żywicy nad zbrojeniem i przesączanie go od góry, co spowalnia cały proces. Zalecane jest wzmocnienie kierunkowe lub standardowe tkaniny rowingowe. Można także z powodzeniem stosować materiały rdzeniowe jak pianki PCV i PU.

Żywica
Żywicę musi charakteryzować przede wszystkim dostatecznie długi czas żelowania oraz niska lepkość.Można stosować żywice epoksydowe, poliestrowe i winyloestrowe w zależności od późniejszego zastosowania elementu. Niska lepkość przyśpiesza proces przesączania i przepływ żywicy. Natomiast ze względu na wielkość formy i dokładność przesączenia wymagany jest dłuższy czas żelowania dobierany indywidualnie do kształtu i gabarytu formy. Wpływ na szybkość przesączania zbrojenia ma również rozprowadzenie żywicy kanałami pod workiem próżniowym. Przy bardzo skomplikowanych kształtach do zaprojektowania układu zasilającego w żywicę i odprowadzającego powietrze używa się programów komputerowych symulujących przepływ żywicy. Najważniejszym problemem jest pozostawienie obszarów nie przesączonych w elemencie. Staje się to, gdy żywica opłynie pewien obszar i zamknie możliwość odprowadzania z niego powietrza. Należy wtedy podłączyć dodatkowe odsysanie powietrza na środku tego obszaru i proces przesączania zbrojenia doprowadzić do końca.

Materiały pomocnicze
Materiałami pomocniczymi, które się stosuje podczas infuzji to: tkanina delaminacyjna (peel ply), folia perforowana, siatka ułatwiająca przepływ żywicy, folia zewnętrzna, taśma uszczelniająca oraz układ odprowadzenia powietrza i doprowadzenia żywicy.

Tkaniny delaminacyjne stosuje się aby otrzymać wyrób o gładkiej powierzchni wewnętrznej. Po utwardzeniu żywicy zrywa się ją i na wykonanym elemencie pozostaje matowa drobna struktura tkaniny. Delaminarze te, występują o gramaturach od 50-107 g/m2, w dowolnej szerokości od 5 mm do 3 m. Stosowane są również w metodzie ręcznej, gdy wyroby kompozytowe mają być sklejane. Eliminują konieczność szlifowania i odtłuszczania powierzchni sklejanych.
Folia perforowana oddziela tkaninę delaminacyjną od siatki transportującej żywicę. Po utwardzeniu żywicy pozwala na łatwe oddzielenie sztywnej siatki i łatwiejsze zerwanie tkaniny delaminacyjnej z bardziej skomplikowanych kształtów formy. Folie posiadają perforację P1 i P3. W zależności od stosowanego zbrojenia, stosuje się perforację P1 o większych otworach, jeżeli główny transport żywicy idzie ponad zbrojeniem.

Kolejną warstwą jest siatka z włókien polietylenowych o splocie ułatwiającym transport żywicy a jednocześnie zapewniającym odpowiedni docisk zbrojenia.
Na tej warstwie układa się przewody doprowadzające do formy żywicę oraz odprowadzające powietrze. Typowy układ rozprowadzenia przy mało skomplikowanej formie pokazano na rysunku poniżej. Przewody są umieszczone po przeciwnych stronach formy. Żywica najpierw popłynie przewodem spiralnym a następnie ruszy w kierunku przewodu odprowadzającego powietrze. Na przewodzie tym należy umieścić kubek przelewowy żywicy, aby nie dostała się do pompy.

Na wszystko nakładamy folię zewnętrzną i uszczelniamy na kołnierzu dwustronną taśmą silikonową.  Bardzo ważne jest dokładne uszczelnienie całej formy, aby podczas zasysania żywicy nie dostawało się powietrze pod folię. Można sobie ułatwić i przyspieszyć wyszukiwanie przecieków detektorem ultradźwiękowym przykładając go w pobliżu miejsca klejenia folii z formą, przy odpompowaniu powietrza.
Gdy wszystko jest podpięte i odprowadzone powietrze, otwieramy zawór na przewodzie z żywicą i obserwujemy jak się rozchodzi w formie.

Zalety:

  • struktury przekładkowe mogą być wykonywane jednorazowo,
  • dodatkowe zmniejszenie emisji styrenu w porównaniu z metodą worka próżniowego,
  • możliwość formowania dużych elementów,
  • możliwość śledzenia przesączania zbrojenia,
  • niższy koszt formy w porównaniu z metodą RTM.
Wady:
  • relatywnie skomplikowany proces do stosowania,
  • nie przesączone powierzchnie w elemencie mogą prowadzić do braków,
  • długi czas przygotowywania materiałów do przeprowadzenia infuzji, mała wydajność

Pracownicy naszej firmy chętnie udzielą informacji i pomogą w doborze materiałów do konkretnych zastosowań infuzji.